Parafia pw. Św. Barbary w Swornegaciach

Kolejna świątynia powstała w 1333 roku, pod rozszerzonym wyzwaniem świętego Jana Chrzciciela i świętego Bartłomieja Apostoła.

Parafię w Swornegaciach utworzono w XIV wieku. Działała przez trzy stulecia. W 1617 roku drewniany kościół stał się filialną świątynią parafii w Konarzynach. Msze święte odprawiano w nim w co trzecią niedzielę. Kościół strawił pożar. Około 1700 roku mieszkańcy wsi wznieśli nową świątynię - także drewnianą. Jako, że szczególnym kultem darzyli oni, głównie miejscowi i okoliczni rybacy, świętą Barbarę zdecydowano o zmianie wezwania kościoła. Ów kult wyrażany był m.in. w malarstwie i rzeźbie. W 1741 roku kościół otrzymał prawo odpustu w dzień świętej Barbary.

- Na początku XX wieku zmieniono status kościoła. 4 stycznia 1900 roku utworzono samodzielny wikariat, a 19 listopada 1908 roku powołano aktualną parafię. W jej skład weszły Małe Swornegace, Kokoszka, Płęsno, Sepiot, Śluza, Wączos, Zanie i Zbrzyca - wylicza ksiądz proboszcz Wojciech Książkiewicz. - W tym czasie wybudowano plebanię i zakupiono ziemię pod budowę nowego kościoła.

Wybudowano go w latach 1912-1916 w stylu neobarokowo-modernistycznym. Nawiązuje on do kaszubsko-pomorskiej tradycji architektonicznej. Wnętrze świątyni zachwyca m.in. trzema ołatarzami i secesyjną polichromią, która jest dziełem Władysława Drapiewskiego i kolorystycznie nawiązuje do kaszubskiego krajobrazu. Świątynię konsekrował i odprawił w niej pierwszą Mszę świątą ksiądz Biskup Sufragana dr Klunder. Był 22 października 1916 roku.

Msze święte:
W niedziele: godz. 8.00, 10.00 oraz w lipcu i sierpniu o godz. 18.00.
Dni powszednie: godz. 8.00 lub 18.00 - od kwietnia do października, godz. 8.00, 17.00 - od listpoda do marca.

Grupy i wspólnoty parafialne:
Ministranci, Żywy Różaniec, Wspólnota Młodzieżowa
Adres mailowy: [email protected]

900
tylu parafian skupia wspólnota parafialna pod wezwaniem Świętej Barbary w Swornegaciach. To mieszkańcy aż 15 wsi i osad

Perełka ze Swornegaci w skansenie
W 1980 roku decyzją biskupa chełmińskiego piękny drewniany kościółek pw. Świętej Barbary w Swornegaciach został przeniosiony do Kaszubskiego Parku Etnograficznego we Wdzydzach Kiszewskich. Cztery lata później, 4 lipca, dokonano jego uroczystej konsekracji. Zanim świątynia została wywieziona ze Swornegaci nabożeństwa odbywały się w niej sporadycznie. Było tak od 22 października 1916 roku, kiedy to konsekrowano w Sworach nowy murowany kościół, wybudowany według projektu Fritza Kunsta z Kolonii.
Perełka budownictwa sakralnego na Kaszubach to jednonawowa świątynia z wyodrębnionym prezbiterium. Przy zachodniej ścianie nawy ustawiona jest dzwonnica. Bryłę dopełnia kruchta i zakrystia. Kościół wybudowano z drewna sosnowego. Część w tzw. technice zrębowej. Dachy podbite są dębowymi szkudłami, czyli pomorską odmianą gontu. We wnętrzu świątyni zachwycają ołtarz główny z końca XVII wieku, klasycystyczny ołtarz boczny z drugiej połowy XIX wieku oraz ołtarz boczny rokokowo - klasycystyczny mający funkcję chrzcielnicy. Pochodzi on z 1796 roku. Uwagę przykuwają również rokokokowa ambona wykonana w 1795 roku, polichromowany stół komunijny z XVIII wieku.
Kościółek ze Swornegaci jest najstarszym i najcenniejszym zabytkiem skansenu we Wdzydzach. Przeprowadzaka świątyni była największym tego typu przedsięwzięciem na Pomorzu. Skrupulatnie prowadzone zapiski pozwalają odtworzyć jego całą historię.

W lipcu tego roku minie pięć lat od czasu objęcia przez księdza proboszcza parafii w Swornegaciach. Co udało się księdzu w tym czasie zrobić?
Był to czas poznawania miejscowości i ludzi. Czuję się przez nich zaakceptowany i z nimi związany. Moi parafianie to ludzie życzliwi, otwarci, chętnie uczestniczący w życiu wspólnoty. Bez ich ofiarności i zaanagażowania nie wiele udałoby się zrobić. Na liście najważniejszych dokonań należy wymienić wymianę dachu na kościele, który ma ponad tysiąc metrów kwadratowych powierzchni. Udało się nam wybudować chodnik wokół kościoła i wymienić pokrycia dachu na liczącej sobie ponad sto lat plebanii. Ważna była modernizacja instalacji elektrycznej w świątyni. Wymieniliśmy w niej okna, a w ubiegłym roku w dwóch z nich zamontowaliśmy witraże z wizerunkami świętej Barbary i świętego Wojciecha. Jesteśmy w trakcie remontu ogrodzenia wokół kościoła, myślimy o powiększeniu liczby miejsc parkingowych przed nim. Bardzo ważnym przedsięwziem będzie renowacja elewacji świątyni. Czekamy na zgodę wojewódzkiego konserwatora zabytków.

Z ks. Wojciechem Książkiewiczem rozmawia Grzegorz Janowczyk

Kaszubi są tradycyjnie bardzo pobożni. Najpewniej nie narzeka ksiądz proboszcz na frekwencję wiernych na mszach...
Jest ona bardzo dobra i wynosi około siedemdziesięciu procent. Moi parafianie chętnie uczestniczą w mszach. Chcą, aby tak jak ich domy piękniał także kościół i był wizytówką wsi, która jest znaną w całym kraju miejscowością turystyczną.

Letnicy także chętnie uczestniczą w nabożeństwach?
Tak. Wielu z nich wypoczywa w Swornegaciach od lat. Są tacy, którzy spędzają tu każdego roku nawet po dwa miesiące. Coraz więcej mieszkańców miast osiedla się tu po przejściu na emerytury. Jednak mieszkańcy Swornegaci to w większości ludzie pochodzący stąd lub tacy, którzy wżenili się w kaszubskie rodziny.

Na przykościelnym cmentarzu nadal grzebani są zmarli?
Tak, bo to nadal cmentarz grzebalny. Kult zmarłych wśród Kaszubów jest bardzo duży. Zimą wiele grobów jest w soboty odśnieżanych. Tak, aby na niedzielę pięknie się prezentowały.