W województwie pomorskim żyje prawie 3000 osób bezdomnych

W 2007 roku przebadano o ponad 400, w 2005 roku o ponad 100 osób mniej. Badanie umożliwiające określenie liczby osób bezdomnych odbywa się w naszym województwie, jako jedynym w Polsce, zawsze w grudniu, co dwa lata, od 2001 roku.

- Byłbym jednak ostrożny ze stwierdzeniem, że właśnie o 400 wzrosła liczba bezdomnych - zastrzega Piotr Olech, dyrektor biura Pomorskiego Forum na Rzecz Wychodzenia z Bezdomności, które badanie zrealizowało. - Liczby pokazują, że dokładnie tyle osób udało nam się przebadać.

Bezdomnych przebywających w schroniskach, szpitalach, więzieniach oraz miejscach niemieszkalnych liczyły 4 grudnia kilkuosobowe patrole. W sumie - 500 osób. Streetworkerzy, pracownicy pomocy społecznej, służby mundurowe oraz wolontariusze przeszli bardziej szczegółowe niż w 2007 roku szkolenie. To badanie jest bowiem wyjątkowe - odbywa się jednego dnia, prowadzone jest w oparciu o specjalny kwestionariusz, a ankieter nie może w żadnym stopniu sugerować odpowiedzi. Michał Guć, wiceprezydent Gdyni, gdy słyszy o prawie 3 tys. przebadanych w 2009 roku bezdomnych, zwraca uwagę na bardzo dobre rozpoznanie miejsc, w których mogą przebywać. - Podczas poprzednich badań często działaliśmy na wyczucie, teraz szliśmy jak po sznurku - mówi Guć o patrolu, do którego dołączył w Gdyni. - Dzięki pracy forum wiemy nie tylko, gdzie mieszkają bezdomni, ale też jaką pomoc długofalową zapewnić.

Przeciętna długość pozostawania w bezdomności to 7,5 roku. Wśród pomorskich bezdomnych przeważają mężczyźni (85 proc.), a dominujący przedział wiekowy wszystkich badanych to 51-60 lat (37,6 proc.). Z badania na badanie raczej się nie zmienia liczba młodocianych bezdomnych. Potwierdza to wcześniejsze spostrzeżenia, że populacja pomorskich bezdomnych się starzeje.

- Wiele jest wśród nich osób schorowanych, niepełnosprawnych - zwraca uwagę Piotr Olech. - To trudne do przyjęcia dane, bo pokazują, że pomoc dotychczas im oferowana nie jest wystarczająca. Powinny powstać placówki stanowiące połączenie schronisk i domów pomocy społecznej. Po pierwsze, dlatego że w typowych DPS bezdomni się nie odnajdują, po drugie - w noclegowniach nie można się odpowiednio opiekować osobami chorymi.

I to jest właśnie pierwsze z zadań, jakie stawiają sobie realizatorzy badań - dostosować pomoc do faktycznych potrzeb osób bezdomnych. Po przeanalizowaniu wyników z roku 2005 i 2007 Stowarzyszenie na Rzecz Bezdomnych AGAPE rozpoczęło tworzenie, w całym województwie, placówek hostelowych przeznaczonych dla starszych, niepełnosprawnych i schorowanych ludzi bezdomnych.
Michał Guć mówi, że dla niego ważna jest nie tyle liczba bezdomnych, ile to jak duża jest wśród nich rotacja - ile osób przebadanych w roku 2007 jest obecnie objętych programami wychodzenia z bezdomności i ma szanse na powrót do normalnego funkcjonowania. Równie ważna jest profilaktyka.

- Badanie pozwala nam zainterweniować w przypadku osób, o których się dowiadujemy, że np. z powodu zadłużenia są bliskie utraty mieszkania - mówi. Odpowiedzią na takie sytuacje jest realizowany przez gdyński MOPS projekt "Rodzina bliżej siebie", poszerzony od tego roku o profilaktykę bezdomności.

Z prośbą o przygotowanie metodologii liczenia bezdomnych zwrócił się do PFWB GUS. W roku 2011 zarówno w Polsce, jak i w całej Unii przeprowadzony zostanie spis powszechny ludności. Poprzedni do rzeczywistej liczby osób bezdomnych nie dotarł.