Odbył się I Pomorski Kongres Pamięci Narodowej

Według IPN, który był organizatorem wydarzenia, w wydarzeniu wzięło udział ponad 300 osób. Byli to przedstawiciele stowarzyszeń i fundacji, ale też wolontariusze i animatorzy wydarzeń patriotycznych, którzy zebrali się pod zaczerpniętym z Anny Walentynowicz hasłem „Musimy się na nowo policzyć!”.

W wymiarze praktycznym Kongres był okazją do wymiany doświadczeń i zacieśnienia współpracy tych, którym bliskie są dzieje ojczyste. Gdy jednak chodzi o znaczenie symboliczne, podkreślano, że Kongres stanowi nowe otwarcie w podejściu do narodowej historii - jest znakiem zerwania z „pedagogiką wstydu”, jaka pojawiała się w narracji niektórych „środowisk i redakcji”, a jednocześnie ma służyć budowaniu ładu moralnego i przywracaniu dumy z dziejów ojczystych.

Równolegle z głosami zadowolenia, jakie można usłyszeć z ust organizatorów i uczestników, pojawiły się opinie kwestionujące formułę Kongresu. Głównie są to zarzuty, że wydarzenie było przeznaczone tylko dla wybranych (czytaj: prawicowych) środowisk. Krytycznie też odnoszono się do wiązania uczestnictwa w Kongresie z ideą „minimum patriotycznego”, jaką swego czasu zaproponował prof. Andrzej Zybertowicz, a która sprowadza się do stwierdzeń, że: 1. Potrzebujemy własnego - suwerennego, na ile to w cywilizacji globalnej możliwe - sprawnego państwa, które troszczy się o interes narodowy; 2. Można być dobrym Polakiem nie będąc katolikiem, nie będąc osobą wierzącą; można być dobrym Polakiem mając poglądy lewicowe, prawicowe albo nie posiadając jasności w tej materii. Ale nie można być dobrym Polakiem nie doceniając cywilizacyjnej roli Kościoła katolickiego w dziejach Polski; 3. Można być krytycznym wobec tradycji naszego narodu, ale nie można się od tej tradycji odwracać ani jej fałszować.

Echa dyskusji o patriotyzmie dotarły do redakcji „Dziennika Bałtyckiego” w postaci m.in. stanowiska struktur regionalnych Partii Razem w sprawie I Pomorskiego Kongresu Pamięci Narodowej.

Czytaj więcej: I Pomorski Kongres Pamięci Narodowej