Świątynia pod opieką Archanioła w Sopocie

Zamiast gotyckich zwieńczeń zachwyca postmodernistycznym wdziękiem - o parafii Świętego Michała Archanioła.

Są tacy, którzy uważają ją za prawdziwą perełkę postmodernizmu, są i tacy, którzy uważają, że to "koszmarek" architektoniczny. Niewątpliwie jednak sopocki kościół św. Michała Archanioła budzi zainteresowanie przechodniów.
Wysoki, biały, nowoczesny, nietypowy, w dodatku "składa się" z dwóch świątyń.
Kościół dolny jest kameralny. Na głównym ołtarzu wisi obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, przy bocznej ścianie - obraz Jezusa Miłosiernego.

- W naszej parafii znalazł się w 1956 roku. Wtedy jednak kult miłosierdzia był jeszcze w kościołach zakazany. Mimo to parafianie przychodzili i modlili się do niego. Dopiero w latach 80. Papież Jan Paweł II wydał oficjalną zgodę na kult Miłosierdzia Jezusowego - opowiada ks. Łukasz Kos, wikariusz parafii św. Michała Archanioła w Sopocie. - Jego autorem jest Adolf Hyła, który namalował ponad 200 wizerunków Jezusa Miłosiernego. Oryginalny znajduje się w krakowskich Łagiewnikach.

Dolny kościół ma skromny, wręcz surowy wygląd. Poza ołtarzem i wyrzeźbioną w drewnie drogą krzyżową na próżno szukać tam dodatkowych ozdób. Zupełnie inne wrażenie robi z kolei kościół górny. Potężny, przestrzenny, przypomina trochę halę.

- Ten drewniany krzyż na ołtarzu stał na sopockim hipodromie, podczas pielgrzymki Jana Pawła II. Zasłania on trochę krzyż, który został ułożony z żółtych witraży. Nie każdy zauważa ten drugi - mówi ks. Łukasz Kos.

Główny ołtarz górnego kościoła, stojący na podwyższeniu, ozdobiony jest głównie czerwono-niebieskimi witrażami (i oczywiście jasnożółtymi). Ożywia on surowe białe ściany pozostałej części kościoła.

Drogę krzyżową przedstawiono z kolei za pomocą techniki sgraffito (rzeźbienie w wierzchnich, jeszcze niezwiązanych częściach tynku).

Niesamowite wrażenie robi boczny ołtarz Matki Boskiej Kozielskiej. Dzięki staraniom byłego proboszcza, ks. Stanisława Dułaka, przypomina on o tragicznym losie pomordowanych żołnierzy AK.

Zdaniem Parafian
Parafianie św. Michała Archanioła są zdania, że parafia wcale nie musi być piękna z zewnątrz. Ważne, by miała "ducha". - Przyzwyczaiłam się do tego kościoła. Wiem, że są inne świątynie, ładniejsze, z ciekawszym wystrojem, ale ta... jest po prostu moja - tłumaczy pani Maria, jedna z parafianek.
Wiele osób bierze udział w licznych wspólnotach i towarzystwach parafialnych. - Spotykamy się w dolnym kościele i np. gramy na gitarze, śpiewamy religijne piosenki - dodają parafianie, których spotkać można przy świątyni.
Większość z nich przyznaje, że monumentalna budowla robi na nich niesamowite wrażenie. - Czuć w niej moc Boga - mówią jedni. - To miejsce surowe, przez co bardzo uduchowione - dodają inni.

Trochę historii
15 grudnia 1938 roku biskup gdański , ks. Karol Maria Splett, wydał dekret o ustanowieniu kuracji - parafii pw. św. Michała Archanioła, która obejmowała południową część Sopotu. Na początek postawiono tam kaplicę.
Zaczęto zbierać pieniądze na budowę świątyni. Jednak po wybuchu II wojny światowej środki zostały zarekwirowane. Budowa kościoła musiała więc poczekać. W 1948 roku proboszczem parafii został ks. Ambroży Dykier, który postanowił powrócić do projektu budowy kościoła. Parafia, skupiająca się głównie na plebanii, liczyła już wtedy 12 tys. wiernych. Pod koniec 1951 roku zakończono budowę dolnego kościoła, a w 1952 rozpoczęto budowę górnego. Świątynia została poświęcona w 1973 roku.