Teatr Muzyczny w Gdyni ma nową, spektakularną kurtynę [WIDEO,ZDJĘCIA]

Przemek Świderski

Autorką projektu jest Kalina Konieczny, scenograf i kostiumolog, absolwentka Arts University Bournemouth (UK), beneficjentka gdańskiego stypendium im. G.D. Fahrenheita.

- Moim zadaniem miało być tylko dobranie tkanin z Próchnika, ale w pewnym momencie stwierdziliśmy, że jestem w stanie zaprojektować kurtynę - mówi Kalina Konieczny, asystent scenografa. - Postanowiłam dopasować się do stylu, który już jest. Patrząc na formę architektoniczną i wystrój wnętrza teatru, stwierdziłam, że nie ma potrzeby, aby kurtyna była tradycyjnie bordowa - dodaje. - Wybraliśmy elegancki granat, lekko zgaszony, mający gołębi połysk. Ponieważ wiedzieliśmy, że czasami trzeba będzie coś wyświetlić na kurtynie, więc nie może ona być zbyt dekoracyjna. Nie pasowałoby to do stylu, który jest dość prosty, geometryczny. Gdynia w porównaniu do Gdańska i Sopotu jest młodziutka, dlatego zdecydowałam się na ornament w stylu art deco. Teatr jest integralną częścią tego miasta, dlatego wybrałam ornament nawiązujący do stylu z lat, gdy Gdynia powstawała. Ornament umieściłam skromnie, delikatnie na brzegu, po to również, żeby nie przeszkadzał, gdybyśmy chcieli wyświetlić jakąś projekcję na kurtynie. Ornament też jest w granacie, ale wykonany z tkaniny atłasowej, z bardzo szerokiej, robionej na zamówienie wstążki. Podczas projekcji jest ledwo widoczny, widać jedynie szew, którego nitki idą w inną stronę, więc inaczej łapią światło, połyskuje pod innym kątem tam, gdzie jest gołębi połysk kurtyny, tam nie ma połysku wstążki - mówi Kalina Konieczny.

Gdyńską kurtynę szył w Warszawie tapicer, rzemieślnik Mirosław Metylski. Zajmuje się tkaninami od 40 lat. Wszystko, co nie jest w teatrze kostiumem, podlega jego obróbce. Jak wiadomo, jedną ze specjalności tapicerskich jest również szycie kurtyn. Wielkie, piękne, ciężkie kurtyny główne, zwykle czerwone lub czarne, są ozdobą wielu scen.

- Najtrudniejszym zadaniem podczas pracy było dopasowanie ornamentu stworzonego przez projektanta, sprawienie, żeby się idealnie ułożył na fałdach kurtyny - dodaje rzemieślnik. - Ten ornament to wstęga, która wchodzi w każdą fałdę i wychodzi w jednej linii. Czasu jest mało, zaangażowane zostały pracownie krawieckie męska i damska. Wykorzystywaliśmy sztankiety w Teatrze Polskim w Warszawie do powieszenia elementów kurtyny, dopasowania jej i wygłuszenia. Przychodziliśmy po przedstawieniu, opuszczaliśmy ją na elektronicznym sztankiecie i równany był każdy bryt do brytu. Do wygłuszenia zastosowano od strony sceny podszewkę atłasową - mówi.

Ktoś by powiedział, że to rozrzutność. - A ja uważam, że kurtyna powinna wisieć przynajmniej 20, 30 lat i dlatego podszewka jest atłasowa, bardzo mocna i droga, droższa od aksamitu. Kurtyna będzie ważyć około 300 kilogramów. Kolor jej jest piękny, granatowy, ona będzie cudowna - zapewnia Mirosław Metylski.

- To klasyczna kurtyna opuszczana na sztankiecie elektrycznym, w płaszczyźnie góra dół, oczywiście ze środkowym rozcięciem i możliwością wejścia przez środek - mówi Mirosław Niebodajew, kierownik techniczny. - Poza tym przygotowana jest również do użycia w tak zwanej wersji wagnerowskiej (podnosi się środkowa część).