Wyniki egzaminu gimnazjalnego 2016 w pomorskich gminach [TABELE]

Wyniki w całym województwie kształtują się następująco: j. polski - 67 proc., historia i wiedza o społeczeństwie - 55 proc., matematyka - 48 proc., przedmioty przyrodnicze - 50 proc. W porównaniu z rokiem ubiegłym część historyczna wypadła znacznie słabiej - wtedy młodzi Pomorzanie uzyskali średnio 63 proc. punktów.

Jednak jak zwykle to matematyka sprawiała najwięcej problemów. W powiatach lęborskim i sztumskim gimnazjaliści uzyskali z tego przedmiotu 41 proc. punktów. W powiatach malborskim i słupskim - 42 proc., a w powiecie tczewskim - 43 proc.

Uczniowie pisali także egzamin z języka obcego - na poziomie podstawowym przystąpić musiał do niego każdy gimnazjalista, na poziomie rozszerzonym - ci, którzy na egzaminie wybrali język poznawany przez nich w szkole podstawowej. Najwięcej uczniów wybrało język angielski. W skali województwa najsłabiej wypadł powiat sztumski - na poziomie podstawowym gimnazjaliści uzyskali średnio 51 proc. (średnia wojewódzka 63 proc.), a na poziomie rozszerzonym - 31 proc. Z angielskim kiepsko poszło też we wspomnianych powiatach człuchowskim - 55 proc. na poziomie podstawowym i 40 proc. na rozszerzonym, oraz słupskim - 55 proc. na poziomie podstawowym i 36 proc. na poziomie rozszerzonym.

Gdzie egzamin poszedł najlepiej? Tak jak w ubiegłym roku prym wiodą gimnazjaliści z Sopotu, Gdańska i Gdyni. Także w powiecie kwidzyńskim mają powody do zadowolenia: 70 proc. z j. polskiego, 54 proc. z historii i wiedzy o społeczeństwie, 52 proc. z matematyki, 53 proc. z przedmiotów przyrodniczych, 62 proc. z języka angielskiego na poziomie podstawowym i 42 proc. - na poziomie rozszerzonym.

Rozmowa z prof. Romanem Dolatą, ekspertem Instytutu Badań Edukacyjnych

Nie od dziś wyniki egzaminu gimnazjalnego wypadają słabiej na wsi niż w mieście. Nie od dziś zadajemy sobie też pytanie: „z czego to wynika?”. No właśnie: z czego?
Te różnice wcale nie są aż takie duże. Według raportu Centralnej Komisji Egzaminacyjnej różnice między wsią a dużym miastem to około pięciu punktów procentowych. Co więcej, ta różnica, w porównaniu z ubiegłymi latami, spada.

Co nie zmienia faktu, że te różnica cały czas występują.
Tak, oczywiście. Dane, które podałem, dotyczą obszaru humanistycznego i matematyczno-przyrodniczego. Natomiast uwagę trzeba zwrócić na języki obce. Na wsi wynik osiągnięty przez gimnazjalistów w porównaniu z dużym miastem jest dwukrotnie niższy. I to jest bardzo duży realny problem polskiej edukacji, problem, którego rozwiązanie powinno być centralnym punktem polityki oświatowej. Jeżeli przyjrzymy się wynikom z przedmiotów humanistycznych i matematyczno-przyrodniczych, to zobaczymy, że różnice w liczbie punktów wynikają ze statusu rodziny ucznia. Na różnice wpływają status ekonomiczny, społeczny i wykształcenie rodziców. W przypadku języka obcego widać, że to jest problem systemowy.

Zarówno nauczyciele pracujący na wsi, jak i ci pracujący w mieście kończą przecież te same uczelnie. Dlaczego zatem poziom nauczania jest tak różny?
Tu pojawia się inna kwestia - w miastach język obcy w bardzo dużym zakresie jest przedmiotem nauki pozaszkolnej. Dostępność prywatnych lekcji, kursów po prostu jest większa w mieście niż na wsi. Co nie zwalnia z myślenia o tym, co polska szkoła powinna zrobić, żeby skutecznie uczyć języka obcego.

PiS zapowiada wielkie zmiany w szkolnictwie. Jest szansa na to, że wpłyną one na niwelowanie tych różnic?
Jeszcze dokładnie nie wiemy, jakie to będą zmiany, trudno więc odpowiedzieć na to pytanie. Wprowadzenie znaczących zmian w sektorze edukacji jest trudne. To bardziej sprawa dziesięcioleci niż jednego czy dwóch lat.